Pożar zmienia mikroklimat, którego las jest regulatorem. Powierzchnia do tej pory porośnięta roślinnością leśną zostaje jej pozbawiona. Ogień, wypalając próchniczną warstwę gleby zakwasza ją. Zmianie ulegają stosunki wodne – gleba ulega przesuszeniu lub zabagnieniu, zdecydowanie łatwiej ulega erozji.

          Zazwyczaj ogień niszczy całkowicie warstwę runa i podszytu, jednak nierzadko i drzewa padają jego ofiarą. Na pożarzysko wkraczają rośliny charakterystyczne dla terenów otwartych i suchych – trawy, pionierskie drzewa, wrzosy. Ocalałe w pożarze drzewa są osłabione, a tym samym zwiększa się ich podatność na ataki szkodliwych grzybów lub owadów. Przypłaszczek granatek jest jednym z najgroźniejszych szkodników sosny. Bardzo często atakuje wcześniej osłabione pożarem drzewa i dobija je. Jednak las to nie tylko roślinność runa i drzewa oraz krzewy. To miejsce w którym żyje mnóstwo zwierząt, które w starciu z ogniem nie mają szans. Ludzie sądzą, że duże zwierzęta – jelenie, sarny, dziki – uciekają przed pożarem. Często zapomina się jednak o nieporadnych młodych. Przestraszone zwierzęta  w popłochu nierzadko wpadają wprost w płomienie. Małe zwierzęta – krety, jeże, ryjówki, lisy, borsuki, gniazdujące na ziemi ptaki oraz ich lęgi, a także płazy i gady – nie są wstanie uciec przed żywiołem. Podobnie jak cała masa owadów żyjących w ściółce, mrówki, trzmiele czy pszczoły. Ocalałe z pożaru zwierzęta są bardzo często poparzone, osłabione i częściej chorują.

        Pamiętajmy, że wypalanie traw nie przynosi przyrodzie żadnych korzyści, a stanowi zniszczenie tysięcy istnień zamieszkujących łąki i nieużytki. Niekontrolowany pożar terenów nieleśnych bardzo często przenosi się do lasu.

      W tym roku na terenie naszego Nadleśnictwa miało już miejsce 12 pożarów razem o powierzchni 3,49 ha. W tym 4 spowodowane zaniedbaniami przy wypalaniu traw!