Image

Jest to chyba jeden z najłatwiejszych do rozpoznania gatunków pająków. Charakterystyczne ubarwienie sprawia, że nie sposób pomylić go z innymi pobratymcami. Tygrzyk paskowany, bo o nim dzisiaj mowa, jest „sporym" pająkiem z rodziny krzyżakowatych. Płeć piękna osiąga od 1,5 do nawet 2,5 cm długości ciała (do tego musimy „doliczyć" odnóża). Samce są znacznie mniejsze od 4 do 6 mm. Głowotułów pokryty jest gęstymi włoskami srebrzystej barwy, na które nikt z Was nie zwróciłby uwagi. Za to oko przyciąga okazały, pokryty biało-żółto-czarnymi paskami, odwłok. Odnóża również są „paskowane".

Gdzie można nacieszyć nim oko?

Tygrzyk, chodź uchodzi za mało ruchliwego leniuszka, szybko rozprzestrzenił się w całej Europie. Jest imigrantem, którego przywiało na terytorium naszego kraju w II połowie XIX w. Przywiało dosłownie! Małe pajączki „niesione" prądami powietrza, potrafią przemieszczać się na znaczne odległości.

Aby spotkać go na swej drodze, nie musisz wybierać się do lasu, czy na łąkę, gdyż pająk ten coraz częściej spotykany jest w przydomowych ogródkach.

Tygrzyki łatwo przystosowywują się do nowych warunków. Są jednak ciepłolubne, a srogie zimy mogą przetrwać jedynie kokony.

Stołówka i menu

Pajęczyna/stołówka powstaje nisko nad ziemią i nie jest łatwo dostrzec ją w gęstym runie. Do jej zbudowania tygrzyki potrzebują sztywnej, pełniącej rolę rusztowania, roślinności. W przeciwieństwie do niewidocznej pajęczyny samego tygrzyka nie sposób przeoczyć. Łowca czeka na swoje ofiary wisząc w samym jej środku. Jego przysmakiem są ważki, ale nie pogardzi świerszczami, czy pasikonikami.

Groźny jad?

Tygrzyk jest łagodny, ale w sytuacji zagrożenie potrafi „dziabnąć". Oczywiście nie jest groźny jak tygrys, czy egzotyczne jadowite pająki. Jego ukąszenie nie jest więc aż tak nieprzyjemne i groźne w skutkach. W miejscu rany może się np. pojawić obrzęk.

Chroniony czy nie chroniony?

Tygrzyk paskowany bardzo długo objęty był ochroną gatunkową. Obawiano się, że ten atrakcyjny pająk „przykłuje" uwagę niejednego kolekcjonerskiego oka. Pająk ten miał się i ma się nadal bardzo dobrze. W 2011 roku został więc, rozporządzeniem Ministra Środowiska, skreślony z listy gatunków chronionych.